جعبه آتش نشانی از آن دسته تجهیزاتی است است که همه‌ی ما به کرات با آن برخورد کرده‌ایم. این جعبه‌ها به رنگ قرمز و گاهی با یک حرف انگلیسی F روی خود، خودنمایی می‌کنند. استفاده‌ی اصلی این جعبه‌ها، نگهداری از لوازم اضطراری مهم در مهار حریق هستند. مانند قرقره و شیلنگ آب رسانی، ابزارآلاتی مانند دیلم یا تبر و انواع کپسول آتش نشانی که برای آتش‌نشانان حیاتی به شمار می‌روند.

این جعبه‌ها معمولا از جنس آهن گالوانیزه هستند و در دو شکل دیواری و محوطه‌ای عرضه می‌گردند. اشکال محوطه‌ای بزرگتر هستند. جعبه آتش نشانی دیواری هم در سایزهای استاندارد گوناگونی عرضه می‌گردند. علاوه بر آن، بسته به نوع استفاده ممکن است از جعبه آتش نشانی تک درب یا دو درب بهره جسته شود.

مدل‌های کوچک‌تر، تنها جا برای یک یا دو نوع خاموش کننده‌ی عادی را در خود دارند. در حالی که مدل‌های بزرگتر را می‌توان به مراتب بیشتر تجهیز کرد. مثلا به جز قرقره و شیلنگ آب، انواع دیگر خاموش‌کننده‌های تر یا خشک (مثل کپسول آتش نشانی حاوی پودر) و شیرآلات و نازل‌های کاربردی را در آنان تعبیه کرد. همچنین ممکن است در انواع صنعتی برخی جعبه‌های آتش نشانی مجهز به انواع البسه ضد حریق نیز باشند.

نکات مهم در خرید و استفاده جعبه آتش نشانی

به عنوان یک کاربر عادی، چند نکته را باید در مورد جعبه آتش نشانی به خاطر بسپارید. اول، این که محل نصب این جعبه‌ها باید در ارتفاع حدود ۱۲۰ سانتی متری و در محل‌هایی باشد که به آسانی قابل دسترسی باشند. دوم آن که رنگ و جنس جعبه مذکور نباید از حالت استاندارد خارج شود. در تمامی جعبه‌های آتش نشانی، جنس جعبه از مواد ضدضربه و ضدآتش است.

سومین موضوع، بازشناختن نوع سیستم آبرسانی در این جعبه‌هاست. منبع انتقال جعبه آتش نشانی یا به آب شهری متصل است و یا به منبع آب مستقر در بام. نوعی که باید حتما آن را بشناسید، نوع موسوم به رایزر خشک است. در این سامانه آب‌رسانی، برای متصل کردن آن به آب شهری، باید لوله‌ای در طبقات تحتانی ساختمان به پمپ‌های آتش نشانی مستقر در سطح شهر متصل شود. اگر شلنگ درون باکس از جنس برزنت بود، احتمالا با این نوع از جعبه آتش نشانی رو به رو می‌باشید.